Ik slaap met mijn kind in een aanschuifbedje

Ik slaap met mijn kind in een aanschuifbedje

Familieleden, vrienden en andere bekenden,

Ik deel deze pagina, omdat hier goed wordt uitgelegd waarom ik kies om samen met mijn kind op een kamer te slapen. Mijn kind slaapt in een aanschuifbedje, dat wordt een co-sleeper genoemd. Een bedje tegen mijn bed aan, dat open is, waardoor ik makkelijk bij mijn kind kan.

Samen slapen met je kind op dezelfde kamer is vaak een bewuste keuze van de ouders, die gesteund wordt door de adviesgevende organisaties, zoals kraamhulp en het consultatiebureau. Samen op 1 kamer slapen is namelijk erg goed voor de hechting van een kind en verlaagt de kans op wiegendood.

Een veilige hechting zorgt ervoor dat een kind opgroeid tot een zelfverzekerde, geestelijk gezonde volwassene. Een kind kan natuurlijk ook goed gehecht zijn als er op een eigen kamer geslapen wordt en de ouders inlevend opvoeden, maar een kind dat samen slaapt heeft een goede basis om die veilige hechting heel sterk te maken. Onderzoek geeft trouwens aan dat jong volwassenen die als kind samen sliepen met hun ouders, zelfstandiger en zelfverzekerder zijn dan hun leeftijdsgenoten die niet samen sliepen. Je hoeft dus niet bang te zijn dat een kind dat bij de ouders slaapt, niet zelfstandig zal worden. Juist de veiligheid die de ouders bieden, zorgt ervoor dat een kind zich veilig voelt om de wereld zelfstandig te gaan ontdekken.

Samen slapen verlaagt ook het risico op wiegendood. Doordat kinderen de ademhaling van hun ouders merken, stoppen ze zelf minder snel met ademen. Doordat de ouders dichtbij zijn, zijn ze alerter op onveilige situaties. Daarbij slaapt het kind in een natuurlijker slaapritme als de ouders vlakbij zijn, minder diep en vaker wakker worden helpen het risico op wiegendood sterk verlagen. Als het kind om een (of meerdere) nachtvoeding vraagt, is dat dus juist goed (ook omdat door de voeding de hersenen zich goed kunnen ontwikkelen). Recente onderzoeken geven daarom aan dat het aan te raden is om tot minimaal een jaar samen te slapen. In veel westerse landen wordt samen slapen daarom het eerste jaar aangeraden. Nederland loopt hier iets in achter, en geeft officieel het advies nog voor de eerste 6 maanden. Maar bijvoorbeeld België en de VS houden al wel dat jaar aan.

Als een ouder zorgt voor veilige omstandigheden voor het slapen van het kind, is samen slapen niet onveiliger dan alleen slapen. Juist omdat het risico op wiegendood verlaagd wordt, is samen slapen op 1 kamer volgens de richtlijnen juist veiliger dan alleen op een kamer. Een officiele co-sleeper wordt uitvoerig getest en is dus een veilig bedje voor een kind. Als de ouders verder zorgen voor passend beddengoed en een veilige omgeving van dat bedje, zodat een kind niet bij een kussen terecht kan komen, dan ligt het kind daar heel veilig.

Ook voor kinderen die al wat ouder zijn, biedt samen slapen veel voordelen. Omdat de hechting zich in de eerste jaren vormt, is de keuze om samen te slapen tot een kind zelf vraagt om alleen te slapen voor de geestelijke ontwikkeling van een kind heel goed. Kinderen worden niet afhankelijk door het samen slapen, zoals hierboven al staat, worden ze juist zelfstandiger door die goede basis.

Verwennen met liefde kan ook niet. Een baby tot 6 maanden kan sowieso niet verwend worden, maar een ouder kind kan ook niet een verwend nest worden door samen te slapen. Een kind leert erdoor dat hij/zij geliefd is, maar dat is niet verwennen.

Een kind zal ook niet voor eeuwig bij de ouders blijven slapen. Kinderen groeien vanzelf op tot steeds zelfstandiger wezentjes en vragen vanzelf om een kamer voor henzelf. Er is geen student die wil dat zijn moeder bij hem op kamers komt wonen natuurlijk. De meeste kinderen willen lang voor hun puberteit hun eigen slaapplekje.

Samen slapen is ook niet vermoeiender voor de ouders. Onderzoek laat juist zien dat ouders die samen slapen, misschien wel vaker wakker worden, maar korter dan ouders waarvan de kinderen op een andere kamer slapen. Daarbij komt dat ouders die samen slapen vaak makkelijker weer in slaap vallen, waardoor ze een betere nachtrust hebben dan hun collega’s met kinderen op een aparte kamer.

Op samen slapen ligt soms een taboe. Dat taboe is eigenlijk niet nodig. Biologisch gezien is samen slapen met je kind heel logisch, zoogdieren leggen hun kinderen niet apart, omdat de kinderen afhankelijk zijn van hun ouders voor voeding en veiligheid. En al leven we nu in veilige huizen, het instinct van jonge kinderen is om die nabijheid nodig te hebben.

Steun ouders die samen slapen daarom door hen de ruimte te geven dit op hun manier, passend bij hun gezin, in te vullen. We slapen immers allemaal het liefste en beste met iemand die we lief hebben.

(Mocht je meer willen weten, deze site staat vol met informatie, dus lees gerust verder.)